Wierzbica. Krzyż epidemiczny stanął w Wierzbicy. Społeczeństwo ufundowało też tablicę pamiątkową w 100-lecie urodzin papieża

- Krzyż epidemiczny został ustawiony na największym skrzyżowaniu dróg przy urzędzie gminy Wierzbica - mówi Bożena Deniszczuk wójt gminy Wierzbica.- Tutaj również umieszczony został kamień z tablicą pamiątkową ufundowaną przez społeczeństwo w 100. rocznicę urodzin Jana Pawła II. Na kamieniu jest słynny cytat „ Jeszcze będzie pięknie, mimo wszystko. Tylko załóż wygodne buty, bo masz do przejścia całe życie”, który tak bardzo wpisał się w dzisiejszą rzeczywistość. To jeden ze sposobów uczczenia naszego papieża w dobie pandemii.

Krzyż ma dwa prawie równe i równoległe ramiona, żeby nie był utożsamiany z krzyżem prawosławnym. Z przodu widnieje na nim napis „Od moru, ognia i wojny zachowaj nas Panie” __- z tyłu symbole modlitwy.

Wierzbicki krzyż epidemiczny został wykonany przez lokalnego stolarza i opatrzony napisami przez Stanisława Dobrowolskiego miejscowego artystę rzeźbiarza i malarza. Tradycja krzyży epidemicznych dotarła do Polski z Hiszpanii. Krzyże te były tam zwane karawakami. W Polsce najwięcej ich pojawiło się w XVIII i XIX wieku. W związku z pandemią postanowiliśmy wznowić tę zapomnianą tradycję -__ mówi wójt Bożena Deniszczuk.

Krzyż morowy, krzyż św. Zachariasza, czy karawaka używany był w kościele katolickim, jako ochrona przed zarazą, morowym powietrzem czy epidemiami. Nazwa związana jest z miejscowością Caravaca de la Cruz w Hiszpanii. Miasto słynie z relikwii, którą są drzazgi z krzyża ukrzyżowania. Przechowywane one były w relikwiarzu mającym kształt krzyża patriarchalnego, czyli mającego dwie poprzeczne belki. Wyższa, krótsza belka symbolizuje deskę z literami INRI (Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum) umieszczoną na krzyżu nad głową Jezusa. To właśnie ten relikwiarz jest pierwowzorem dla krzyża zwanego karawaką. Krzyż zasłynął jako cudowny, chroniący przed morowym powietrzem i wszelkiego rodzaju zarazami.

Repliki krzyża wykonywano z różnych metali, w tym szlachetnych, a także z drewna. Duże krzyże stawiano na skraju wiosek czy miast, by strzegły ich mieszkańców przed chorobami, zarazami i nieszczęśliwymi wypadkami.